SGP Goedereede

Meten is weten

Meten is weten is een gevleugelde uitspraak in de bouwwereld. Zonder het hanteren van de juiste maten en de juiste verhoudingen is het bijkans onmogelijk om een huis of iets anders te bouwen. Dat is in politiek en bestuur niet anders. Ook daar komt de meestal figuurlijke meetlat vaak te voorschijn. Om enkele voorbeelden in het bestuur te noemen, het meten van de klantvriendelijkheid van het front- en backoffice van de gemeente, het meten van de doorlooptijd van vergunningaanvragen, etc.

Ook in de politiek dienen we vaak in figuurlijke zin de meetlat te hanteren. En dan is het niet om het even welke meetlat we hanteren. Zijn er in de bouw (en niet alleen daar) vaststaande maten, deze dienen er ook in de politiek te zijn. En die zijn er ook, alleen worden deze vaste maten niet door iedere partij gebruikt. Ik durf wel de stelling aan te gaan, dat er politieke partijen zijn die juist niets van vaststaande maten moeten hebben.

Tijd om een en ander te verduidelijken. Bijna alle politieke partijen hebben een (beginsel) programma, waarin staat welke maatschappijvisie zij hanteren. Wat hun doelstellingen zijn en hoe zij die willen realiseren. Een aantal partijen wijzigen hun programma per regeerperiode, sommigen doen dat wat minder vaak en er zijn partijen die hun grondbeginselprogramma niet wijzigen. Hooguit actualiseren. Eén van deze laatste is de SGP. Die baseert haar beginsel op het onveranderlijke Woord van God. Voorwaar een ijkpunt dat houvast geeft, dat omgesmeed naar de pasmunt van deze tijd ook antwoord geeft op hedendaagse vraagstukken en problemen. Dat duurzame antwoorden geeft op nationale-, maar ook mondiale vraagstukken. Hele volksstammen verwarren dit ijkpunt met starheid, onbuigzaamheid, met hopeloos achterlopen. Niets is minder waar. Als zij slechts de geschiedenis tot zich nemen, zeker ook die van de laatste honderd jaar en daarbij de oplossingsrichtingen die de voormannen van de SGP aangaven op vóórliggende problematiek zal moeten erkennen, dat veel onheil vermeden had kunnen worden, als die richting ook daadwerkelijk was ingeslagen.

Om er enkele te noemen, het uitbannen van drugs, het instellen en/of handhaven van de doodstraf, het niet verkrijgbaar zijn van vuurwerk, het scheppingshuwelijk, etc. Belangrijker nog zijn de ijkpunten van de eerste tafel van Gods wet. Daar hoeven we bij de seculiere medemens al helemaal niet mee aan te komen, zoals het vloeken, de zondagsrust, het bevorderen van de gereformeerde eredienst met wering van alle andere godsdiensten (afgoderij en valse godsdienst) in hun uiterlijke verschijningsvormen.

We dienen ons verre te houden zoals de PVV de islam neerzet, maar we dienen het wel klip en klaar een valse godsdienst te noemen. Anderzijds ligt er de opdracht om de moslim te winnen voor het evangelie. Daar doen we weleens te weinig aan en voor. Dat geldt overigens niet alleen voor de moslims, maar ook voor atheďsten en aanhangers van andere godsdiensten. Anderzijds mag je ook het stof van voeten schudden als je er bij wijze van spreken uitgegooid wordt.

Even terug naar de actualiteit. Door links Nederland en anderen werd het nieuwe regeerakkoord zelfs voor het verschijnen al afgewezen. Alleen al, omdat er ook een PVV handtekening onder zou komen. Men was al aan het weten geslagen, voordat er gemeten was. Zelfs door een partij die het dichtst naast ons staat of moet ik zeggen stond. Hoeveel verzoenende woorden er ook gesproken worden, het water van de zee wast niet af, dat zij zich bewust of onbewust van ons verwijderen, juist waar wij gezamenlijk zouden moeten optrekken. Die verwijdering zien we ook ten aanzien van de Bijbelse lijn. Sterk kwam dat naar voren op het vlak van de homosexualiteit. Het kwaad werd niet meer genoemd. Anderzijds dienen we ons niet op de borst te kloppen. Laten we ons daarvoor hoeden. We zijn niet beter dan die godloochenaar, de seculiere medemens. Laten we beseffen dat met de maat, waarmede wij meten, wij weder gemeten zullen worden.

André v.d. Wende