SGP Goedereede

Het jaar 1948 is een belangrijk jaartal in de Israëlische geschiedenis. Op 14 mei werd door David Ben-Gurion de staat Israël uitgeroepen. De migratie van Joden uit de hele wereld naar Palestina was al tientallen jaren aan de gang. In Palestina hoopten de Joden, moe van alle vervolging en antisemitisch geweld, eindelijk rust te vinden en een vreedzaam bestaan op te kunnen bouwen. Het bleek een utopie.

De staat was nauwelijks uitgeroepen, of alle Arabische krachten spanden zich samen om hem te vernietigen. Het streven naar een Joodse staat ontstond al aan het einde van de 19de eeuw, met de opkomst van het zionisme. Deze beweging, een ideologie eigenlijk, wilde een Joodse staat in het gebied waar vroeger de koninkrijken van Israël en Juda lagen: het door God aan de Joden Beloofde Land. Deze ideeën werden voornamelijk ontwikkeld in Midden-Europa. Een van de bekendste ideologen was Theodor Herzl uit Wenen. In 1896 schreef hij het boek Der Judenstaat waarin hij een plan schetste hoe een Joodse staat verwezenlijkt zou kunnen worden. Een jaar later richtte hij de internationale zionistische beweging op. Bijzonder is wel dat de orthodoxe joden er wat sceptisch tegenover stonden. Velen vonden dat er pas een staat in Palestina kon worden uitgeroepen als de Messias was gekomen. Er werden zelfs antizionistische bewegingen opgericht.

Antisemitisme

Sinds de diaspora, de verstrooiing van de Joden over de hele wereld, is er geen volk te bedenken wat meer te maken heeft gehad met vervolging en geweld dan de Joden. In de middeleeuwen waren er al de pogroms, georganiseerde aanvallen op de Joodse bevolking, waarbij duizenden Joden het leven lieten. De Jodenhaat manifesteerde zich zonder twijfel het meest in de Tweede Wereldoorlog, toen zo’n zes miljoen Joden omkwamen in de vernietigingskampen van de nazi’s. Ook nu is het antisemitisme de wereld nog niet uit. Steeds weer laait het op, ook in Nederland.

Oorlogen

Ook de Arabische volken rondom Palestina moeten niets van de Joden hebben. Na het uitroepen van de staat Israël werd deze dezelfde dag nog aangevallen door vijf Arabische landen. Deze oorlog heet de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog. Een jaar later had Israël 22% meer land in Palestina veroverd dan het gebied dat hun door de VN bij de vorming van de staat was toegewezen. Dit kenmerkte ook de verdere oorlogen die Israël heeft gevoerd: hoe klein het land ook is en hoe groot en vijandig de omringende landen, steeds wist de staat zich staande te houden. In 1956 volgde de Suezcrisis. In de oorlog met Egypte die hieruit ontstond, veroverde Israël de Sinaï om scheepvaart door het Suezkanaal weer mogelijk te maken. Elf jaar later, in 1967, vond de bekendste oorlog plaats: de Zesdaagse oorlog. In zes dagen tijd veroverde het Israëlische leger de Sinaï, de Golanhoogten, de Westelijke Jordaanoever en delen van Jeruzalem. In november van dat jaar nam de VN een resolutie aan die opriep tot terugtrekking van Israël uit de bezette gebieden, in ruil voor Arabische erkenning. De strijd was hiermee echter niet ten einde, integendeel, de Palestijnse terreur werd steeds heviger. In 1973 werd de staat weer aangevallen door Egypte en Syrië: de Jom Kippoeroorlog. Ook nu wist Israël zich te handhaven.

Vrede?

Of er ooit een oplossing zal komen voor het Midden-Oostenconflict? Gezien alle gebeurtenissen na de uitroeping van de staat Israël in 1948 is het bijna ondenkbaar dat Israëliërs en Palestijnen in de toekomst vreedzaam naast elkaar kunnen leven. Want hoewel de Palestijnen Israël het licht in de ogen niet gunnen, zijn de Israëliërs ook niet mals. Ook zij voeren soms een ware terreur uit in Palestijnse gebieden en houden zich niet aan de afgesproken grenzen. Een duurzame vrede zal dus van twee kanten moeten komen. Maar ook de geografische oplossing zal er een moeten zijn die alle partijen recht doet. De SGP-jongeren pleiten daarom voor een tweestatenoplossing op basis van wederzijdse erkenning en aanvaarding van elkaars bestaan. Twee staten, waar Palestijnen en Joden naast elkaar een bestaan in vrede kunnen opbouwen. Of dit haalbaar is? Een moeilijk punt hierin blijft Jeruzalem. Israël wil deze stad niet kwijt, maar ook de Palestijnen willen geen eigen staat zonder Jeruzalem. In deze hele discussie moeten we echter één ding niet uit het oog verliezen: De Heere regeert. Israël is nog altijd het verbondsvolk van God. Hoe het conflict met de Palestijnen ook verloopt, God zal Zijn volk ook in de toekomst niet verlaten. Een opdracht voor alle SGP-jongeren: bid om de vrede voor Jeruzalem!

G.A. Koese in SGP-Jongerenblad: In Contact (nr. 1-2008)